Dwór w Rzemiędzicach.

Breitenwaldowie byli obecni w Rzemiędzicach już w 1822 roku, wtedy to właścicielowi tej wsi Augustynowi Breitenwaldowi (Breytenwaldowi) jego żona Rozalia z Moszyńskich urodziła córeczkę Mariannę Augustę Teklę. Świadkami na chrzcie byli Stanisław Czosnowski, ekonom z Rzemiędzic i ks. Jędrzej Folwarczny, wikariusz słaboszowski.

Jak pisze Kazimierz Girtler w swych pamiętnikach, w 1859 roku "zmarł Ferdynand Breitenwald 7 b.m., dziedzic Rzemienic. Chodził ze mną do szkół, ale wyżej o jedną klasę". Ferdynand pochodził ze Skalbmierza, gdzie jego ojciec Antoni był lekarzem - "miał wielką reputacyję i rozległą praktykę za czasu Księstwa Warszawskiego". Pisze również, że Breitenwaldowie posiadali Rzemiędzice od 50 lat, czyli od około 1809 roku.

Ostatnim z rodu Breitenwaldów który posiadał Rzemiędzice, był Adam Breitenwald.

Kolejnymi właścicielami Rzemiędzic byli pochodzący z Prus Szporowie. Szporowie osiedli w Krakowie prawdopodobnie pod koniec XVIII wieku, a na ziemi miechowskiej pojawili się w latach 30-tych XIX wieku, kiedy to Wincenty Szpor, adwokat, senator Wolnego Miasta Krakowa zakupił dobra Buszkow w parafii Słaboszów.

Szporowie na początku XX wieku odkupili od Breitenwaldów zadłużony majątek Rzemiędzice. W Rzemiędzicach osiadł Romuald Szpor z żoną Joanną z Zieleniewskich, córką właściciela fabryki maszyn, Leona Zieleniewskiego. Za pieniądze z posagu wzniesiono nowe zabudowania gospodarcze i murowany dwór. Stary dwór istniał jeszcze w 1945 roku; mieszkał w nim dworski ogrodnik.

Ostatnimi właścicielami majątku Rzemiędzice byli Augustyn Szpor - syn Romualda - i jego żona Anna Maria Ignacja z Chościak-Popielów herbu Sulima, córka właściciela Czapel Wielkich.

Gdy Eustachy Popiel wraz z polskimi oddziałami szedł na odsiecz Lwowa w 1918 roku, jego majątkiem z ramienia okolicznych ziemian opiekował się Romuald Szpor. Stąd, gdy syn Romualda - Augustyn poprosił o rękę poznanej w Krakowie Anny Popiel, jej ojciec Eustachy wspomniał o dobrym zarządzaniu majątkiem Czaple w przeszłości i zaakceptował przyszłego zięcia. Wcześniej Augustyn skończył ginazjum i zdał maturę u Ojców Zmartwychwstańców w Krakowie, a następnie ukończył studia rolnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Romuald Szpor był pierwszym starostą powiatu miechowskiego po I wojnie światowej. Swą funkcję pełnił przez dwa lata, a ustąpił z niej po konflikcie z narodowcami Romana Dmowskiego.

Augustyn Szpor odbył służbę wojskową w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, a potem co roku przechodził szkolenie wojskowe w 3 Pułku Ułanów w Tarnowskich Górach. Gdy objął Rzemiędzice po śmierci ojca, miał już doświadczenie w zarządzaniu majątkami ziemskimi rodziny Ośniałowskich u podnóża Gór Świętokrzyskich.

Po wybuchu II wojny światowej przeszedł kampanię wrześniową w 8 Pułku Ułanów Krakowskich. 20 września dostał się w ręce Rosjan, lecz udało mu się ujść z życiem dzięki przebraniu w płaszcz szeregowca. W czasie wojny walczył w Armii Krajowej.

Już przed wojną przebywała w Rzemiędzicach grupa sierot z Zagłębia, natomiast w czasie wojny przyjęto zarówno sieroty z Warszawy, jak też uciekinierów po powstaniu warszawskim. Rozmieszczaniem dzieci po majątkach ziemskich z ramienia RGO zajmowała się Krystyna Popiel, siostra Marii.

W Rzemiędzicach ukrywał się po ucieczce z Oświęcimia August Kowalczyk, znany reżyser i aktor - jednocześnie postać kontrowersyjna. 

Po zakończeniu wojny Augustyn Szpor otrzymał wyrok śmierci od komunistów. Jan Wilk, gospodarz z Rzemiędzic, ostrzegł go o planowanym rozstrzelaniu, dzięki temu zdążył się na czas ukryć. Po odebraniu majątku cała rodzina znalazła schronienie w Krakowie.

Prawie nie sposób zliczyć miejsc, gdzie pracował Augustyn Szpor po wojnie, w końcu jednak znalazł swoje miejsce w Liceum Rolniczym w Oleśnie, gdzie był nauczycielem przedmiotów zawodowych. 

Rzemiędzice

Pod koniec XIX wieku pisano: wieś i folwark w powiecie miechowskim, gmina Nieszków, parafia Słaboszów, położona 17 wiorst od Miechowa, posiada łomy kamienia wapiennego.      W 1827 roku w Rzemiędzicach było 31 domów i 230 mieszkańców. Wieś służyła za uposażenie dla kanonii krakowskiej, zwanej rzemiędzicką.

W 1351 roku podsędek krakowski Jan zatwierdza wyrok biskupa krakowskiego Bodzanty przysądzający Bogufałowi kanonikowi krakowskiemu i wsi Rzemiędzice należącej do kapituły krakowskiej 4 kmieci, 2 karczmy, młyn, ogrody i łąki, położone za kmieciami aż do Nidzicy w Rzemiędzicach, oddzielającej tę wieś od Dziaduszyc, przeciw roszczeniom Szczepana dziedzica z Dziaduszyc oraz Staszka, Spytka, Pawła, Katarzyny córki Jana i jej sióstr Sieciesławy, Fałki, Janki (Janice), Przecławy, Mścisławy, Agnieszki, Petromiły i Anny.

W połowie XV wieku był tu dwór kanonika z rolami folwarcznymi, piękne budynki, 10 łanów kmiecych, dwaj zagrodnicy, karczmy i młyn. Dziesięcinę wraz z "konopną" pobierał kanonik - około 16 grzywien. Każdy kmieć płacił z łanu czynsz po 20 skotów, odrabiał 2 dni w tygodniu, dawał osep, 2 kapłony, 30 jaj. Karczmy płaciły po grzywnie bez 8 groszy, zagrodnicy po 8 groszy, młyn z rolą 2 grzywny. Prócz tego z każdego łanu dawano 2 miary (skalbmierskie) owsa. W 1581 roku Rzemiędzice były w rękach ks. Podowskiego; miały 2,5 łana kmiecego,    3 zagrody bez roli, 6 komór bez bydła. 

Rodzina Szporów w Rzemiędzicach. Trzecia od lewej Jadwiga Szpor później Godzińska, piąty Romuald Szpor, szósta Janina Szporowa, siódmy Zygmunt Szpor, ostatni - Augustyn Szpor.

Fotografia ze zbiorów pana Romualda Szpora.